ابر سفید

«ما به یاری کشورهای دوست و حامی خود، چنان دژ مستحکمی از پدافند هوایی اطراف نیروگاه های عراق ساخته ایم که فرمانده پدافندمان اعلام کرده چنان چه هر خلبان ایرانی بتواند با موفقیت به  شعاع 50 مایلی رینگ های پدافندی آن ها برسد، حقوق یک سال خود را به او جایزه خواهد داد.»

این جمله صدام بدجوری عباس و علیرضا رو غیرتی کرد. هنوز دو ساعت و نیم از مصاحبه نگذشته بود که سیل انواع ضدهوایی و موشک رو با مهارت تموم رد کردن و نیروگاه «بصره» رو به آتش کشیدن!

 عراقی ها که حسابی عصبانی شده بودن، می خواستن هر طور شده بزننشون؛ ولی باز موفق نشدن و هر دو صحیح و سالم به کشور برگشتن.

 غروب همون روز خبرنگار بی بی سی گفت: «هنوز مصاحبه ام را با صدام تنظیم نکرده بودم که نیروی هوایی ایران، نیروگاه بصره را منهدم کرد! الان در جنوب عراق چراغ قوه نایاب شده و با توجه به خسارات وارده احتمالا تا چند روز همین وضع ادامه داشته باشد.»

 بعد با تمسخر گفت: «البته فرصت نشده که از صدام بپرسم چه طور جایزه خلبانان ایرانی را تحویل می دهد؟»

 چند روز بعد صدام، فرمانده پدافندش رو به دلیل بی کفایتی برکنار و زندانی کرد